Patrzę prawie czule, na moją ławkę pod zegarem. Miejsce puste, wolne - a przecież moje. "Moje"- to mocno powiedziane, ale tu rozumiem Blaise Pascal , coś takiego, do czego się wraca.
Człowiek dopiero wtedy uspokaja się gdy robi to co chce i przy tym zarabia pieniądze...uczciwie.
Notabene
Złota Reguła & Dekalog i niewiele więcej..gdyby traktowano serio...wystarczyłoby, żeby uporządkować relacje społeczne.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz