Swięta, święta (6)

Swięta jakby minęły, ale nie tutaj, nie w Turyście, gdzie jest tak odświętnie i artystycznie; Panie wystrojone, kwiaty, choinka i pod wieczór,  ludzi już nie było i mogłem zrobic dyskretnie te ujęcia - nareszcie!
dlaczego nie miałbym ..?
To bardzo ważne miejsce dla mnie w tych K.- i jest naprawdę super - choć w Jagience też było nieżle - tu jednak lepiej, bez poównania pod każdym względem.
..
Tak naprawdę świętowanie minie w okolicach Trzech Króli, a dla mnie osobiście, to nawet i póżniej..
...
W tym roku będę też świętował  Sylwestra - ale jeszcze nie wiadomo jak, bo co tu można planować?
Może w jakim Kościele?
..albo na Placu Artystów ?
..albo, tam obok w kinie ?
..a jakby tak w Teatrze .?
z lampką szampana, ale na pewno nie ma już miejsc, bo i sztuka jest ciekawa; Bolero.
Co będzie, to będzie - byle nie tutaj, i nie w Sieci; oj nie.
Ruszyć się koniecznie.
....
Otóż wydaje się, że najważniejsze w każdym świętowaniu, jest towarzystwo innych ludzi.
Bliskich, albo choć sympatycznych.
Wiem, samotnicy snują różne teorie na ten temat, ale to ciężki błąd, do którego też się poczuwam.
W istocie ludzie stają się samotni, bo nie potrafią się wpasować.
Tutaj jest dla mnie wręcz memento, znak z Peronu I w sobotę.
Dziś od rana, czytałem dziennik Cesare Pavese; Rzemiosło życia;(PIW,1972!) bo jakimś to nie-przypadkiem! - ta właśnie ksiązka, spadła z połki. lecz wyhamowała nade mną, i tylko mnie zbudziła.
Zaden przypadek, ani jakaś cudowność; kilka dni temu, niedokładnie ją wcisnąłem i została wypchnięta, po prostu.; Kupiłem będąc w przelocie w K. - właśnie w grudniu 1972,, nawet jest dokładna data, ale to już nie ma żadnego znaczenia
Zatem świętujmy Cesare, póki można,, a przy okazji; ratujmy się.


Samemu- to jest prawda Blaise Pascal, można się tylko smucic - i choć też racja, że najspokojniej jest siedzzieć w pokoju, ale czy da się tak świętować ?
Nawet teraz, 300 lat potem, z tą całą technika, uważam takie świętowanie, za nieprawdziwe.
...
Ratujmy się Blaise Pascal, jak można.